ជីវភាពមាមីងខ្មែរបានធូរធាអាស្រ័យអនុវត្តរចនាសម្ព័ន្ធកសិកម្មឡើងវិញ

គិតមកដល់សព្វថ្ងៃ ទូទាំងខេត្តមានផ្ទៃដីផលិតស្រូវមិនសូវមានផលចំនួន ១.២១២ ហិកតា និងមានដីដាំអំពៅ ១២៦ ហិកតាបានបង្វែរមកដាំដំណាំ​ ដាំស្មៅចិញ្ចឹមគោ និងដាំឈើហូបផ្លែ ក្នុងនោះបង្វែរមកដាំដូងបាន ២១៩ ហិកតា  ដាំឈើហូបផ្លែ ៤២៦ ហិកតា ចិញ្ចឹមជលផល ៨៧ ហិកតា ក្រៅពីនោះគឺដាំពោត និងដំណាំស្បៀងអាហារ។ ចាប់តាំងពីបានបង្វែរផ្ទៃដីមកដល់បច្ចុប្បន្ន គ្រួសារមីងថាច់ចន្ទ នៅភូមិដាហ្វាបាក់ ឃុំហ្វាឡើយ មានប្រភពចំណូលខ្ពស់គ្រាន់បើ។ មីងចន្ទដាំ​ស្ពៃ ម្រះ ឃ្លោក ល្ពៅ ម្ទេសដៃនាង។ មីងចន្ទឲ្យដឹងថា៖ ក្នុងមួយឆ្នាំមីងដាំឆ្លាស់ ស្ពៃ ម្រះ ឃ្លោក សាឡាដ ៣ រដូវ ក្នុងមួយរដូវៗចំណេញពី ០៤‑០៦  លានដុងក្នុងមួយកុង ដោយយោងតាមរដូវកាល និងតម្លៃទីផ្សារ សំខាន់គឺយកកម្លាំងធ្វើជាចំណេញ។ ឆ្នាំនេះ អាស្រ័យជំងឺកូវីដ‑១៩ រាលដាលស្មុគស្មាញ តម្លៃកសិផលប្រែប្រួល មិនទៀងទាត់ ទើបខ្ញុំបង្វែរមកដាំម្ទេសដៃនាង សង្ឃឹមថានឹងមានអំណោយផល។ តាមមីងចន្ទដាំដំណាំបង់តែកម្លាំងថែទាំ ប៉ុន្តែទទួលបានប្រភពចំណូលពី ០៣‑០៤ ដងបើប្រៀបនឹងការផលិតស្រូវ​ ប្រសិនជាតម្លៃចុះថោក យើងក៏មិនខាតដើមទុនច្រើន។

សមាជិកា កំពុងថែទាំដំណាំម្ទេស។ រូបថត៖ សុខា

គ្រួសារមីងថាច់ធីសុខា នៅភូមិត្រពាំងក្រពើ ឃុំឡុងស៊ើង ស្រុកកូវង៉ាង បានរួចផុតពីភាពក្រីក្រ អាស្រ័យបង្វែរផ្ទៃដីផលិតស្រូវមកដាំស្មៅ និងដាំដំណាំ គួបផ្សំជាមួយការចិញ្ចឹមគោ។  មីងសុខាឲ្យដឹងថា៖ មុននោះគ្រួសារខ្ញុំស្ថិតក្នុងក្របខ័ណ្ឌក្រីក្រ ខ្វះទុន ខ្វះដីផលិត។ ខ្ញុំបានរដ្ឋឧបត្ថម្ភសាងសង់ផ្ទះ និងឧបត្ថម្ភប្រាក់ទុនផ្តើមអាជីព ផ្តើមពីនោះ ជីវភាពគ្រួសារបានលំនឹង រួចឈានឡើងចាកផុតពីភាពក្រីក្រ។ ជាពិសេស ផ្តើមពីបង្វែរផ្ទៃដីស្រែ ០១​ កុងមកដាំដំណាំគ្រប់ប្រភេទ ទទួលបានប្រាក់ចំណេញពី ០៣‑០៤ ​លានដុង។ រដូវម្ទេសដៃនាងកន្លងហើយ មីងប្រមូលផលលក់ក្នុងមួយគីឡូក្រាមតម្លៃពី ១៥.០០០‑៣០.០០០​ ដុង ចំណេញ ១០ លានដុង។ ក្រៅពីនោះ មីងឆ្លៀតដាំស្មៅជុំវិញផ្ទះ ចិញ្ចឹមគោមេ ០២ ក្បាល ។

លោក ថាច់រ៉ូឡា លេខាគណៈកម្មាធិការបក្សឃុំឡុងស៊ើង ស្រុកកូវង៉ាងបានឲ្យដឹងថា៖​   ជាមូលដ្ឋានបានទទួលផលពីកម្មវិធី ១៣៥ របស់រដ្ឋាភិបាល ដូច្នោះហើយការឡើងគម្រោង បត់បែងតំបន់ដាំដំណាំ ដាំឈើយូរឆ្នាំជាការកំណត់គោលដៅក្នុងការរចនាសម្ព័ន្ធផ្នែកកសិកម្មឡើងវិញរបស់ឃុំនៅតាមភូមិ តំបន់នីមួយៗ  និងកន្លែងដែលមានជនរួមជាតិខ្មែររស់នៅច្រើន ជាភារកិច្ចមួយយ៉ាងសំខាន់។ យោងតាមភាព     ជាក់ស្តែង ឆ្លងតាមរយៈបណ្តាគោលនយោបាយ ឃុំបានសហការជាមួយផ្នែកដែលពាក់ព័ន្ធ វិនិយោគឧបត្ថម្ភទុន ពូជដំណាំ វិទ្យាសាស្ត្រ‑បច្ចេកទេសជំនួយប្រជាជនពង្រីកទម្រង់ផលិតកសិកម្ម នាំមកលទ្ធផលសេដ្ឋកិច្ចខ្ពស់ បង្កើនប្រភពចំណូលជូនមាមីងកសិករ។​ ចាប់តាំងពីពេលបានផ្លាស់ប្តូររចនាសម្ព័ន្ធសេដ្ឋកិច្ច ជីវភាពប្រជាជននៅក្នុងឃុំបានលើកកម្ពស់​ រួមចំណែកកាត់បន្ថយអត្រាគ្រួសារក្រីក្រនៅតែ ៣,៤%។ នៅពេលមុខនេះ ឃុំបន្តអនុវត្តគោលការណ៍ផ្លាស់ប្តូរត្រូវតាមគោលដៅ ផ្តើមពីនោះបង្កើតតំបន់ជំនាញដាំដំណាំ ចិញ្ចឹមសត្វតាមតំបន់ ភូមិនីមួយៗ ឆ្ពោះទៅទិសដៅផលិតមុខទំនិញសុវត្ថិភាពចងសម្ព័ន្ធច្រកចេញសម្រាប់ផលិតផល ជំនួយឲ្យកសិករនឹងនរចិត្ត ផលិតបានបរិមាណផលច្រើនសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ទីផ្សារ។

អាចនិយាយបានថា ដំណាំនាពេលបច្ចុប្បន្ន បានក្លាយជាប្រភពចំណូលជាប្រចាំនិងលំនឹងសម្រាប់មាមីងកសិករក្នុងខេត្ត​ បំផុតគឺបណ្តាគ្រួសារដែលមានដីផលិតតិច ក៏អាចឈានឡើងចាកផុតពីភាពក្រីក្របាន ។ ផ្តើមពីការអនុវត្តការបង្វែរពីដីផលិតស្រូវមកដាំដំណាំ ជីវភាពរបស់ជនរួមជាតិខ្មែរបានលើកកម្ពស់ មានប្រភពចំណូលខ្ពស់ មិនសូវចំណាយទុនផលិត ដោយសារមាមីងកសិករភាគច្រើនយកកម្លាំងធ្វើជាចំណេញ​ ហើយរយៈកាលប្រមូលផលក៏ខ្លី ម៉្លោះហើយជីវភាពគ្រួសារបានរីកចម្រើនជាលំដាប់៕        

ម៉ីញ៉ឹង‑សុខា