គ្រួសារបងលីយ៉ាប៖ ចិញ្ចឹមប្រចៀវផ្ដល់លទ្ធផលសេដ្ឋកិច្ចខ្ពស់

បងលីយ៉ាប ពិនិត្យធាងត្នោតបម្រើឱ្យការចិញ្ចឹមប្រចៀវ ។

     ដើម្បីចិញ្ចឹមបានប្រចៀវមិនមែនជាការងាយឡើយ ពីព្រោះប្រចៀវគឺជាសត្វស្លាបស្វែងរកចំណីនៅពេលយប់ចំណីរបស់វាសំខាន់​គឺមូស​  និងបណ្តា ប្រភេទសត្វល្អិត ។ បរិវេណនៃការស្វែងរកចំណីរបស់ប្រចៀវឆ្ងាយបង្គួរអ្នកចិញ្ចឹមត្រូវចេះរបៀប លួងលោមបញ្ឆោតឱ្យប្រចៀវមកនៅក្នុងខ្ទមទើបទទួលបានជោគជ័យជំហានដំបូង។ ពេលប្រចៀវ មកនៅត្រូវចេះពីរបៀបថែទាំ ការពារកុំឱ្យហ្វូងប្រចៀវផ្លាស់ប្តូរទៅនៅកន្លែងផ្សេង។ បងលីយ៉ាបបានឱ្យដឹងថា៖ ប្រចៀវបានចាត់ទុកជាប្រភេទសត្វ មានការកំណត់កន្លែងនៅច្បាស់លាស់ បើសិនអ្នកចិញ្ចឹមមានការយកចិត្តទុកដាក់ដល់ពួកវានោះ ពួកវាអាចទាក់ទាញប្រចៀវជាច្រើនទៀតឱ្យមកនៅជាមួយ បើមិនដូច្នោះទេ សូម្បីតែក្នុងខ្ទមដែលមានប្រចៀវមកនៅហើយ ទីបំផុតពួកវារេទៅនៅកន្លែងផ្សេងអស់អ្នកចិញ្ចឹមត្រូវបង់ខាតធំ។
   តាមការដកពិសោធន៍របស់បងលីយ៉ាប ដើម្បីចិញ្ចឹមបានប្រចៀវ ត្រូវជ្រើសរើសកន្លែងសាងសង់ខ្ទមសម្រាប់ប្រចៀវជាកន្លែងស្ងាត់ មិនសូវ មានមនុស្សធ្វើដំណើរទៅមក។ ពេលកសាងខ្ទមប្រចៀវរួច ជុំវិញដំបូលខ្ទមត្រូវរាយផ្លែសន្ទូចឬក៏សំណាញ់នីឡុងការពារប្រភេទសត្វមួយចំនួនដូចជាស្ទាំង ខ្លែងស្រាក។ល។សម្រុកចូលចាប់ប្រចៀវធ្វើចំណី។ ខាងក្រោមដំបូលខ្ទមចងឈើបន្ថែមធ្វើជាបង្គងសម្រាប់ចងព្យួរធាងត្នោតដែលបានចងជាបាច់ៗ ក្នុងមួយបាច់ៗពី ៣-៤ធាង។ ខាងលើមុខដីនៃជើងសសរនីមួយៗកំពស់ប្រមាណ ១ ម៉ែត្រត្រូវរុំខ្ចប់ដោយផ្ទាំងកៅស៊ូដើម្បីបង្ការកុំឱ្យសត្វពស់លូនឡើង។ល។ បន្ទាប់មករក្សាខ្ទមទុកឱ្យនៅស្ងៀមស្ងាត់ត្រឹមតែ ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយឃើញប្រចៀវមកនៅ។ មានអ្នកខ្លះនៅទាំងចាប់ប្រចៀវមួយចំនួនមកធ្វើជាប្រចៀវធ្នាក់ទុកឱ្យវាស្រែកហៅប្រចៀវដទៃទៀត មកនៅ។ ពេលប្រចៀវមកនៅច្រើន ហើយផ្តល់អាចម៍នោះ នៅខាងក្រោមក្រាលសំណាញ់មុងដើម្បីត្រងយកអាចម៍ប្រចៀវទម្លាក់ចុះមក។ សំ ណាញ់ត្រូវចងឱ្យនៅលើមុខដី ៣០-៤០ សង់ ទីម៉ែត្ររក្សាឱ្យខ្យល់បក់ចូលទៅបានជួយឱ្យអាចម៍ប្រចៀវឆាប់បានស្ងួត។ អាស្រ័យហេតុនោះ ទោះបីនៅពេលណាក៏ដោយសូម្បីតែពេលភ្លៀងរលឹម ក៏គ្រួសារបងប្រមូលបានអាចម៍ប្រចៀវសម្រាប់លក់ឱ្យឈ្មួញដែរ។ ទន្ទឹមនឹងនោះបង្កើនបន្ថែមការងារថែទាំ ជាក់ស្តែងដូចជាតាមដានហ្វូងប្រចៀវដែលរស់នៅក្នុងបាច់ស្លឹកត្នោត បើសិនឃើញប្រចៀវមានសំឡេងស្រែកប្លែកខុសធម្មតាអាចកំណត់ឃើញថាស្លឹកត្នោតកើតមានសង្កើចធ្វើឱ្យឥទ្ធិពលដល់ការជ្រកនៅរបស់សត្វប្រចៀវ។ អាស្រ័យហេតុនោះ រៀមពេលដែលប្រចៀវចេញទៅរកចំណីនោះ ក៏ឡើងផ្លាស់ស្លឹកត្នោតឱ្យប្រចៀវដោយពេលវេលាឆាប់រហ័ស កុំឱ្យប្រចៀវវិលត្រឡប់មកទាន់។
    បច្ចុប្បន្ន ខ្ទមចិញ្ចឹមប្រចៀវរបស់គ្រួសារបងលីយ៉ាបមានប្រចៀវផ្តុំមកជ្រករាប់ពាន់ក្បាល។ ក្នុងមួយថ្ងៃៗគ្រួសារបងប្រមូលអាចម៍ប្រចៀវបាន ជិត១ល្អី(ប្រហែល១០គីឡូក្រាម) លក់ដោយ​តម្លៃ២៥០.០០០ដុងក្នុងមួយថាំង (ស្មើ ២០ គីឡូ ក្រាម)។ អាចម៍ប្រចៀវផ្ទុកដោយជាតិបំប៉នច្រើន បម្រើឱ្យការដាំបណ្តាប្រភេទឈើដំណាំ។ អាស្រ័យហេតុនោះ អាចម៍ប្រចៀវបានអ្នកចម្ការជាច្រើននៅស្រុកកូវកែស្វែងរកទិញសម្រាប់បំប៉នឱ្យបណ្តាប្រភេទឈើហូបផ្លែ។ មានឈ្មួញខ្លះទៀតប្រមូលទិញដឹកជញ្ជូនទៅលក់ដល់បណ្តាខេត្តភាគខាង កើតនៃភូមិភាគខាងត្បូងដូចជា៖ ដុងណាយ បិញភឿក បិញធ្វឹងដើម្បីបម្រើឱ្យការដាំបណ្តា ប្រភេទដំណាំ។ អាស្រ័យអាចម៍ប្រចៀវផ្ទុកជាតិបំប៉នខ្ពស់ ម៉្លោះហើយក្រៅពីយកអាចម៍ប្រចៀវសម្រាប់លក់ បងលីយ៉ាបនៅទាំងយកអង្កាមជក់​ដូងក្រាលពីខាងក្រោមផ្ទាល់ ដីដោយកម្រាស់ប្រមាណ ២-៣ សង់ទីម៉ែត្រ រយៈពេលប្រមាណ ៣០ ថ្ងៃក្រោយមក បងកើបយកទៅដាក់តាម​គល់ឈើដំណាំរបស់គ្រួសារបង។ ពីព្រោះជាតិសំណល់កម្ទេចកម្ទីពីអាចម៍ និងទឹកនោមប្រចៀវ បំពេញបន្ថែមជាតិបំប៉នឱ្យអង្កាមជក់ដូង សមស្របឱ្យការដាំបណ្តាប្រភេទដំណាំដទៃទៀត។
បងលីយ៉ាបនៅទាំងគ្រោងទុក បើសិនការចិញ្ចឹមប្រចៀវនៅតែរក្សាបានលទ្ធផលដូចសព្វថ្ងៃនេះ នៅពេលខាងមុខគ្រួសារបងនឹងពង្រីកទម្រង់ចិញ្ចឹមពី ៣-៤ ខ្ទមទៀត ដើម្បីជីវភាពគ្រួសារបានលំនឹងជាង។ ទន្ទឹមនឹងនោះ បងក៏ស្ម័គ្រចិត្តចែករំលែកបទពិសោធន៍ដល់បណ្តាអ្នកដែល មានតម្រូវការដើម្បីឱ្យរបរចិញ្ចឹមប្រចៀវកាន់តែបានរីកចម្រើននៅកន្លែងជាច្រើនទៀត។
   បងលីយ៉ាបបានឱ្យដឹងបន្ថែម៖ ទោះបីរបរចិញ្ចឹមប្រចៀវទទួលបានប្រាក់ចំណូលលំនឹងក៏ដោយ ប៉ុន្តែគ្រួសារក៏ជួបការលំបាក ពីព្រោះតម្លៃសម្ភារប្រើប្រាស់មួយចំនួនបម្រើឱ្យការចិញ្ចឹមប្រចៀវដូចជាស្លឹកត្នោតជាដើមកើនខ្ពស់។ ជាក់ស្តែងគឺស្លឹកត្នោតមានតម្លៃ ១២.០០០ ដុងក្នុងមួយធាង រួចក្នុងខ្ទមចិញ្ចឹមប្រចៀវនីមួយៗត្រូវការស្លឹកត្នោតដល់ទៅរាប់សិបធាង ហើយត្រូវ ស្វែងរកទិញនៅទីឆ្ងាយទើបមាន ។
   បច្ចុប្បន្នលើភូមិសាស្រ្តឃុំផុងភូមានគ្រួសារប្រជាជនជាង ១០ គ្រួកំពុងប្រកបរបរចិញ្ចឹមប្រចៀវ ក្នុងនោះមាន ០៦ គ្រួសារ ទទួលបានជោគជ័យក្នុងការចិញ្ចឹមដោយមានចំនួនប្រចៀវតាមការប៉ាន់ស្មានក្នុងមួយខ្ទមៗប្រមាណ ២.០០០ ក្បាល ទទួលបានប្រាក់ចំណូលក្នុងមួយខ្ទមៗ ប្រមាណ ៣,៧ លានដុងក្នុងមួយខែ៕   

អត្ថបទ-រូបថត៖ ថាច់សម្បត្តិ