បង្វែរផ្ទៃដីដាំអំពៅមកដាំដំណាំផ្សេងមិនទាន់បានស្ថិរភាព ខ្វះការចងសម័្ពន្ធ

កសិករថាច់សុខ (ខាងស្តាំ)ផ្តោះប្តូរអំពីការបង្វែរផ្ទៃដីដាំអំពៅ។ រូបថត៖ ហ៊ឺវហ្វេ

           ផ្ទៃដីដាំអំពៅដែលបានបង្វែរភាគច្រើនផ្តុំចិញ្ចឹមជលផល (ត្រីផ្ទក់ បង្គាជើងស។ល។) នៅបណ្តាឃុំ៖ គីមស៊ើង លឺវង៉ីបអាញ់ ដាយអាង ឌិញអាង ផ្ទៃដីបង្វែរមកដាំដំណាំ និងផលិតស្រូវប្រមូលផ្តុំនៅបណ្តាឃុំ៖ ហាមយ៉ាង ហាមតឹង លឺវង៉ីបអាញ់ តឹងស៊ើង ង៉ាយស្វៀង។ល។ នៅបណ្តាខែដើមឆ្នាំ ២០២១ មានផ្ទៃដីចិញ្ចឹមត្រីផ្ទក់ជាច្រើនក៏ដូចជាបណ្តាដំណាំផ្សេងនៅស្រុកថ្កូវឈានចូលរដូវប្រមូលផល ប៉ុន្តែអាស្រ័យជះឥទ្ធិពលរបស់អាសន្នរោគជំងឺកូវីដ-១៩ ម្ល៉ោះហើយតម្លៃសេដ្ឋកិច្ចមិនសូវបានខ្ពស់។ ស្ថិតលើមូលដ្ឋាននោះ ទូទាំងស្រុកចុះពូជដំណាំគ្រប់ប្រភេទរដូវសម្រកបានជិត ៤.០០០/៦.១៨០ ហិកតា និងចិញ្ចឹម ជលផល ៤២៧,៧៥ ហិកតា(បង្គានាគ ៨២,៦ ហិកតា មាន ១៥២ គ្រួសារចិញ្ចឹម សម្រេចអត្រា ១៦៥,២% បើប្រៀបនឹងផែនការ(៥០ ហិកតា) បង្គាជើងស ២៨០,៩៥ ហិកតា មាន ១.៥៧៨ គ្រួសារចិញ្ចឹម សម្រេចអត្រា ៧៥,៩៣% បើប្រៀបនឹងផែនការ (៣៧០ ហិកតា) ត្រីផ្ទក់ចិញ្ចឹមបាន ៦០,៦ ហិកតា មាន ២៨១ គ្រួសារចិញ្ចឹម។ល។

          លោកថាច់ម៉ាកលី នៅភូមិជ្រោយទន្សា ឃុំគីមស៊ើងបានឲ្យដឹង៖ រដូវអំពៅឆ្នាំ ២០២១ មាមីងកសិករក្នុងភូមិបានបង្វែរមកចិញ្ចឹមជលផល​និងផលិតស្រូវ+ដាំដំណាំ ០១ រដូវ (ពោតបង្កាត់) បច្ចុប្បន្ននេះ ផ្ទៃដីដាំអំពៅរបស់ភូមិនៅប្រមាណតែ ៤០ ហិកតា។ បណ្តាផ្ទៃដីក្រោយពេលបានបង្វែរមកដាំបណ្តាប្រភេទដំណាំផ្សេងនាំមកលទ្ធផលសេដ្ឋកិច្ចខ្ពស់ជាងបើប្រៀបនឹងដាំអំពៅ។ ថ្វីត្បិតដូច្នោះក្ដី មាមីងកសិករតែងពឹងផ្អែកទៅលើទីផ្សារ កសិផល ជលផលបានមកពីការបង្វែរពីដីដាំអំពៅមិនទាន់បានចងសម្ព័ន្ធជាមួយបណ្តាអាជីវកម្ម មូលដ្ឋានប្រមូលទិញ។ល។ ផ្តើមពីនោះ មាមីងកសិករច្រើនជួបនឹងស្ថានភាព “បានផល ប៉ុន្តែ លក់មិនបានតម្លៃ”។ ចំណែកផ្ទៃដីចិញ្ចឹមជលផល​បានបង្វែរពីដីដាំអំពៅកាលពីឆ្នាំ ២០១៧ គិតមកទល់ពេលនេះចិញ្ចឹមបាន ២០ ហិកតា  ភាគច្រើនគឺចិញ្ចឹមត្រីផ្ទក់ និងបង្គាជើងស។ ០៣ ឆ្នាំកន្លងតម្លៃត្រីផ្ទក់មិនលំនឹងហើយចុះទាប ម្ល៉ោះហើយអ្នកចិញ្ចឹមជួបការលំបាកច្រើន និងត្រូវខាតទុន។ រដូវដំណាំឆ្នាំ ២០២១ កសិករភូមិជ្រោយទន្សាចុះពូជពោតបង្កាត់បាន ២០ ហិកតា តាមទម្រង់ផលិតស្រូវ ០១ រដូវ-ដាំដំណាំ ០១ រដូវ ភាគច្រើនគឺអាស្រ័យដោយឈ្មួញចងសម្ព័ន្ធជាមួយកសិករ។

            វិលមកតំបន់ដាំអំពៅនៅឃុំលឺវង៉ីបអាញ់ រដូវអំពៅឆ្នាំ ២០២០-២០២១ ផ្ទៃដីដាំថយចុះនៅប្រមាណតែ ៣៥០ ហិកតា រដូវដាំច្រើនបំផុតសម្រេចជាង ១.៣០០ ហិកតា។ និយាយអំពីបណ្តាទុក្ខលំបាកក្នុងការបង្វែរផ្ទៃដីដាំអំពៅមកដាំដំណាំផ្សេងលើភូមិសាស្រ្តឃុំ លោកង្វៀងវ៉ាំងទ្រៀង អនុប្រធានគណៈកម្មាធិការប្រជាជនឃុំលឺង៉ីបអាញ់បានឲ្យដឹងថា៖ ភាគច្រើនផ្ទៃដីដែលបានបង្វែរមិនទាន់មានទំនប់ព័ទ្ធជុំ និងជះឥទ្ធិពលពីការជ្រាបជាតិប្រៃតាមពាមថ្កូវ។ គិតតាំងពីឆ្នាំ ២០១៩ ផ្ទៃដីដាំអំពៅដែលបានបង្វែរមកផលិតស្រូវរីកចម្រើនបង្គួរ ហើយតម្លៃសេដ្ឋកិច្ចក៏នាំមកស្ថិរភាពជាង មិនសូវរងឥទ្ធិពលរបស់ទីផ្សារ។ល។ ថ្វីត្បិតដូច្នោះក្ដី អាស្រ័យភូមិសាស្រ្តនៅភ្ជាប់ជាមួយពានថ្កូវ និងតែងរងឥទ្ធិពលពីការជ្រាបជាតិជូរប្រៃ ម្ល៉ោះហើយការផលិតស្រូវបានតែក្នុងរដូវភ្លៀង បច្ចុប្បន្ននេះផ្ទៃដីផលិតស្រូវរបស់ឃុំមានជាង ៥០០ ហិកតា។ ចំពោះបណ្តាផ្ទៃដីដែលបានបង្វែរពីការដាំអំពៅ មូលដ្ឋានក៏នៅជួបលំបាកច្រើនអាស្រ័យផលិត  មិនទាន់បានទទួលការឧបត្ថម្ភរបស់រដ្ឋក្នុងការបង្វែរពីដីដាំអំពៅ។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ការចងសម្ព័ន្ធតាមកន្សោមចំពោះបណ្តាកសិផលក្នុងតំបន់ដែលបានបង្វែរលើដីដាំអំពៅជួបលំបាកក្នុងខណៈដែលអាជីវកម្ម មូលដ្ឋាន សហករណ៍មិនទាន់ជំរុញមាំការវិនិយោគ។ល។

            តាមប្រសាសន៍លោកហ្វិញវ៉ាំងថាវ ដើម្បីលើកកម្ពស់ជាងទៀតតម្លៃសេដ្ឋកិច្ច និងស្ថិរភាពក្រោយពេលបង្វែរបណ្តាផ្ទៃដីដាំអំពៅមកដាំបណ្តាដំណាំផ្សេង និងចិញ្ចឹមជលផល គប្បីវិនិយោគព្រមៗគ្នា (ប្រព័ន្ធធារាសាស្រ្តផ្ជិតនៅបណ្តាតំបន់ដែលបានបង្វែរ)។ ឡើងគម្រោងផែនការផ្លាស់ប្តូរការផលិត។ ក្នុងនោះ ខេត្ត ស្រុកគប្បីលៃលកបណ្តាប្រភពទុន ហើយមានគោលនយោបាយសម្រាប់ប្រជាជនក្នុងតំបន់បង្វែរពីផ្ទៃដីដាំអំពៅ។ បង្កកន្សោមចងសម្ព័ន្ធ និងឡើងគម្រោងផែនការប្រមូលផ្តុំដើម្បីអំពាវនាវអាជីវកម្ម មូលដ្ឋានចូលរួមវិនិយោគ៕        

                    ប្រែសម្រួល៖ តឹងង៉ុក