សម្រស់ស្រស់ស្អាតនៃវត្តពិសេសារាម(កន្លែងសេះ)

         ប្រសិនបើគយគន់ពីចម្ងាយ​ យើងឃើញព្រះពុទ្ធរូបទ្រង់អភ័យកសាងពីស៊ីម៉ងត៍មានកម្ពស់ប្រមាណ​ ១៥ ម៉ែត្រ  រួមជាមួយនោះគឺបណ្តាសំណង់ព្រះចេតិយអមខាងឆ្វេងស្តាំ។ ខ្លោងទ្វារវត្ត និងបណ្តាសំណង់ស្ថាបត្យកម្មក្នុងផ្ទៃវត្តបានកសាងយ៉ាងរឹងមាំហើយបិទក្បូរក្បាច់ប្រកបដោយលក្ខណៈវប្បធម៌ខ្មែរ ញ៉ាំងឱ្យភ្ញៀវទេសចរណ៍មកទស្សនាស្ងើចសរសើរមិនដាច់ពីមាត់។

        សំណង់ជាច្រើនបានកសាងយ៉ាងប្រណីតទាំងនេះគឺអាស្រ័យដោយការសាមគ្គីរវាង​ព្រះចៅអធិការ ព្រះសង្ឃ គណៈអារាមាភិបាល និងពុទ្ធបរិស័ទរួមចិត្ត រួមគំនិតកសាងក្នុងរយៈពេលច្រើនខែឆ្នាំ។ លោកថាច់សាយ ប្រធានគណៈអារាមាភិបាលវត្តពិសេសារាម(កន្លែងសេះ)បានឱ្យដឹងថា៖ ព្រះចៅអធិការគឺ​ជាអង្គមានប្រជាប្រិយភាពក្នុងជនរួមជាតិ ប្រមូលផ្តុំបានលោកអាចារ្យ បញ្ញវន្តជនរួមជាតិខ្មែរ ពុទ្ធបរិស័ទ និងជាងសំ​ណង់ គំនូរឆ្លាក់ក្បូរក្បាច់សប្បុរសជននៅកន្លែងនានាជាច្រើនចូលរួមវិភាគទានបានជាបណ្តាសំណង់ ក្រោយពេលដំណើរការតែងអនុវត្តបានសម្រេច និងសម្រេច ឆាប់ជាងផែនការដាក់ចេញ។ ប្រការនោះមិនត្រឹមតែធ្វើឱ្យផ្ទៃវត្តកសាងបានសំណង់ជាច្រើនប៉ុណ្ណោះទេ នៅទាំងកាន់តែពង្រីកបានមុខជំនាញខាងសំណង់សម្រាប់សិប្បករចម្លាក់ម្នាក់ៗអាចទទួលរ៉ាប់រងកសាងបណ្តាសំណង់នៅកន្លែងដទៃ​ទៀតបាន។

សំណង់នៅក្នុងវត្តភ្ជាប់ដោយនិទានក្នុងពុទ្ធប្រវត្តិ។

          សម្លឹងមើលពីខាងក្រៅ មនុស្សជាច្រើនតែងមានអារម្មណ៍កត់សម្គាល់ថាវត្តនេះស្រស់ស្អាត មិនទាន់និយាយដល់ពេលចូលទៅកាន់ព្រះវិហារដោយមានរូបគំនូរយ៉ាងប្រណីតគូរតាមលំនាំពុទ្ធប្រវត្តិ ដោយដៃយ៉ាងប៉ិនប្រសប់របស់វិចិត្រករចម្រុះដោយពណ៌យ៉ាង​ចិញ្ចែងចិញ្ចាច បណ្តាលឱ្យមនុស្សជាច្រើនកាន់តែកោតគោរព និងជក់ចិត្ត។

        បច្ចុប្បន្ន វត្តមិនត្រឹមតែជាកន្លែងប្រមូលផ្តុំយុវជនខ្មែរចូលមកបួសរៀន ជាកន្លែងអភិរក្ស ពង្រីកតម្លៃវប្បធម៌របស់ជនរួមជាតិខ្មែរឡើយ នៅទាំងរួម​ចំណែកជាមួយរដ្ឋអំណាចមូលដ្ឋានអនុវត្តល្អកម្មវិធីគោលដៅជាតិកសាងជនបទថ្មីទៀតផង។ វត្តបានរួមវិភាគទាន និងបំផុសចលនាពុទ្ធបរិស័ទ សប្បុរសជននៅកន្លែងនានារួមវិភាគទានកសាងស្ពាន ផ្លូវគមនាគមន៍ លើភូមិសាស្រ្តបណ្តាភូមិបានតភ្ជាប់ជាមួយគ្នា ងាយស្រួលឲ្យមាមីងពុទ្ធបរិស័ទធ្វើដំណើរទៅមក និងដឹកជញ្ជូនមុខទំនិញកសិផល។ ទន្ទឹមនឹងនោះ វត្តនៅទាំងរួមជាមួយរដ្ឋអំណាចមូលដ្ឋានបំផុសចលនា គ្រួសារជនរួមជាតិខ្មែរអនុវត្តសម្រេចបណ្តាលក្ខឋានស្តីពីគ្រួសារវប្បធម៌ ជនបទថ្មី។

         លោកថាច់សាយបានឱ្យដឹងបន្ថែមទៀតថា ដើម្បីជួយឱ្យមនុស្សគ្រប់រូបយល់បាន​ច្បាស់លាស់ត្រឹមត្រូវពីឈ្មោះវត្តនោះ ព្រះចៅអធិការ គណៈអារាមាភិបាលបានឯកភាព និងកសាងរូបសេះពីស៊ីម៉ងត៍ចំនួនពីរនៅខាងមុខខ្លោង​ទ្វារវត្ត ដើម្បីសម្តែងភាពស្រស់ស្អាតសម្រាប់ខ្លោងទ្វារវត្តផង និងសមស្របជាមួយឈ្មោះវត្តផង ដែលចាស់ទុំបានតំណាលមកថាជា “កន្លែងដែលមានសេះច្រើន” ។

          ប្រការនោះជាការបញ្ជាក់ឱ្យឃើញថា ទោះបីឈ្មោះវត្តជាភាសាបាលីថា “ពិសេសារាម” ក៏ដោយ​ ប៉ុន្តែធាតុពិតឈ្មោះដែលពុទ្ធបរិស័ទខ្មែរនៅទីនេះធ្លាប់ហៅជាប់រហូតមកទល់សព្វថ្ងៃគឺ “កន្លែងសេះ”​ ទេ មិនមែន “កន្លែងសេស” ឡើយ៕ ​​​        

អត្ថបទ-រូបថត៖ សម្បត្តិ