លោកមាថាច់វៀង រៀនសូត្រ និងធ្វើតាមអ៊ំ ក្នុងការ " អភិរក្ស និងអភិវឌ្ឍន៍អត្តសញ្ញាណវប្បធម៌ជនជាតិ"

លោកថាច់វៀង។

ឃុំដាឡុក មានគ្រួសារប្រជាជនជាង ៧00 គ្រួ ក្នុងនោះជនរួមជាតិខ្មែរជាង ៨0% ។ ក្នុងនាមជាអ្នកមានប្រជាប្រិយភាព ប្រធានគណៈអារាមាភិបាលវត្តចម្បីសោភ័ណ (ត្រោកកើត) ឃុំដាឡុក ស្រុកចូវថាញ់ លោកមាថាច់វៀង សហការជាមួយរដ្ឋអំណាចមូលដ្ឋាន និងអ្នកមានប្រជាប្រិយភាព ក្នុងឃុំដើម្បីផ្សព្វផ្សាយ ចលនាមាមីងខ្មែរចាត់តាំងបណ្តាសកម្មភាពវប្បធម៌ សិល្បៈ ក្នុងវត្តក៏ដូច ជានៅតាមភូមិ ដើម្បីទុកឱ្យប្រជាជនបានលេង កម្សាន្តសប្បាយ នៅពេលមានបុណ្យទានម្តងម្កាល។ ទន្ទឹមនឹងនោះ លោកមាក៏បានផ្សព្វផ្សាយដល់ប្រជាជនក្នុងឃុំឲ្យយកចិត្តទុកដាក់អប់រំកូនចៅបង្កើន ការយល់ដឹងអំពីទំនៀមទម្លាប់ប្រពៃណីវប្បធម៌របស់ជាតិ ដើម្បីបន្តការអភិរក្ស និងអភិវឌ្ឍន៍អត្តសញ្ញាណវប្បធម៌ជនជាតិ។ លោកមាថាច់វៀង  សហការជាមួយអ្នកមានប្រជាប្រិយភាពក្នុងឃុំ ចលនាប្រជាជនបង្កើតក្រុមសិល្បៈនៅតាមភូមិ  និងចលនាក្រុមសិល្បៈទាំងនោះ ចូលរួមសំដែងកំដរទស្សនិកជននៅក្នុងពិធីបុណ្យក្នុងវត្ត និងពិធីបុណ្យតាមភូមិ។ គិតមកទល់ពេលនេះ ឃុំដាឡុក មានសិល្បៈភ្លេងពិណពាទ្យ ០៦ ក្រុមឆៃយុាំ ០៣ ក្រុម របាំ ០២ ក្រុម។ ជាពិសេស លោកមារួមជាមួយនឹងអ្នកមានប្រជាប្រិយភាពក្នុងឃុំ ស្នើដល់គណៈកម្មាធិការបក្ស និងរដ្ឋអំណាចមូលដ្ឋានស្ងើចសរសើរដល់សមូហភាព និងបុគ្គលឆ្នើមក្នុងវិស័យ សិល្បៈជនជាតិ។ បច្ចុប្បន្នឃុំមានសិល្បករខ្មែរ ម្នាក់បានលោកប្រធានរដ្ឋប្រទានជូនកិត្តិនាមសិល្ប ករឆ្នើមដែលមានស្នាដៃ ឆ្នើមក្នុងការអភិរក្ស និងអភិវឌ្ឍន៍បេតិកភណ្ឌវប្បធម៌អរូបីរបស់ជនជាតិ។ 
លោកមាថាច់វៀង មានប្រសាសន៍ថា៖ កាលធរមាននៅអ៊ំហូ តែងរំលឹកយើងថា៖ “ការអភិរក្ស និងអភិវឌ្ឍន៍អត្តសញ្ញាណវប្បធម៌ជនជាតិ ជាកត្តាចាំបាច់ណាស់ ជាការងារត្រូវតែធ្វើសំខាន់ជាង ទៀតគឺត្រូវចេះពីរបៀបអភិរក្ស និងអភិវឌ្ឍន៍អត្ត សញ្ញាណទាំងនោះឲ្យបានល្អក្នុងជីវភាព” ។ ធ្វើតាមបណ្តាំអ៊ំ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវបង្កើនស្មារតីយល់ដឹងក្នុងការអភិរក្ស និងអភិវឌ្ឍន៍តម្លៃវប្បធម៌ ដ៏វិសេសវិសាលរបស់ជាតិយើង។ ព្រោះវប្បធម៌ គឺជាព្រលឹងរបស់ជនជាតិបានបុព្វបុរសយើងកកើតឡើងរាប់ពាន់ឆ្នាំមកហើយ។ អាស្រ័យហេតុនោះ យើងត្រូវអភិរក្ស និងអភិវឌ្ឍន៍អត្តសញ្ញាណវប្បធម៌ជនជាតិយើងឲ្យគង់វង្សស្ថិតស្ថេរចីរកាល។
ព្រះឧបជ្ឈាយ៍គឹមថន ប្រធានសមាគមព្រះសង្ឃសាមគ្គីស្នេហាជាតិស្រុកចូវថាញ់ មានថេរដីកាថា៖ លោកមាថាច់វៀង ជាបុគ្គលម្នាក់មានស្មារតី ក្នុងការអភិរក្ស និងអភិវឌ្ឍន៍តម្លៃវប្បធម៌ជនជាតិជានិច្ច។ លោកមានៅទាំងផ្សព្វផ្សាយ ចលនា មាមីងខ្មែរគប្បីបង្កលក្ខណៈឲ្យកូនចៅទៅរៀនអក្សរសាស្រ្តខ្មែរនៅរដូវវិស្សមកាល ដើម្បីឲ្យក្មួយៗ ចេះអាន ចេះសរសេរ និងយល់ជ្រៅជ្រះអំពីតម្លៃភាសា អក្សរសាស្រ្តរបស់ខ្លួន។ ចលនាប្រជាពុទ្ធ បរិស័ទក្នុង និងក្រៅស្រុកចូលរួមជាថវិកា សម្ភារ ដើម្បីកសាង ជួសជុល ព្រះវិហារ សមណកុដិ សាលា រៀនក្នុងវត្តចម្បីសោភ័ណត្រោកកើតទៀតផង៕  អត្ថបទ-រូបថត៖ សុជា