ទឹកចិត្តមេត្តារបស់អ្នកបើកបររថយន្តម្នាក់

         មុននឹងបើកបររថយន្តឱ្យសមាគមកាកបាទក្រហមស្រុក លោកវ៉យ្វីខាញ់ជាអ្នក​បើកបរ​រថយន្តឱ្យអាជីវកម្មភេសជ្ជៈមួយកន្លែងនៅទីក្រុងហូជីមិញ ដោយមានប្រាក់ខែ ១០ លានដុងក្នុងមួយខែនិងប្រាក់ជំនួយបន្ថែមពី ០២-០៣ លានដុងក្នុងមួយខែទៀត។ លោកយ្វីខាញ់បានអាជីវកម្មផ្គត់ផ្គង់ការហូបចុក និងកន្លែងស្នាក់នៅ ម្ល៉ោះហើយជារៀងរាល់ខែ លោកយ្វីខាញ់សល់ប្រាក់ខែផ្ញើជូនគ្រួសារទាំងអស់។ ចៃដន្យថ្ងៃមួយបានអ្នកភូមិផង ប្រាប់ថា​ក្រុម​រថ​យន្តសង្គ្រោះជាបន្ទាន់មនុស្សធម៌នៃសមាគមកាកបាទក្រហមស្រុកមិនទាន់រកបានអ្នកបើកបរ​គាត់​ក៏សុំឈប់ធ្វើការនៅទីក្រុងហូជីមិញ ដើម្បីចូលរួមបើកបររថយន្ត​ដោយទទួលប្រាក់ខែ ៤,៥ លានដុងក្នុងមួយខែ។ កាលដំបូង លោកយ្វីខាញ់ក៏ស្ទាក់ស្ទើរ ពីព្រោះអ្នកបើកបររថយន្តសង្គ្រោះបន្ទាន់ត្រូវប្រចាំការ ២៤/២៤ ម៉ោង គ្មានថ្ងៃឈប់សម្រាក ហើយត្រូវបើកបរផ្លូវឆ្ងាយ។ល។ ប៉ុន្តែពេលនឹកឃើញថារថយន្តសង្គ្រោះបន្ទាន់របស់សមាគមកាកបាទក្រហមស្រុកនាំអ្នកជំងឺទៅសង្គ្រោះដោយឥតគិតថ្លៃ​រួមចំណែកដោះស្រាយការលំបាកមួយចំណែកជូនអ្នកជំងឺក្រីក្រនៅមូលដ្ឋាន  លោកយ្វីខាញ់ក៏សម្រេចចិត្តត្រឡប់មកស្រុកកំណើតដើម្បីបើកបររថយន្តសង្គ្រោះបន្ទាន់។

         លោកយ្វីខាញ់បានឲ្យដឹងថា៖ បើកបររថយន្តដឹកជញ្ជូនភេសជ្ជៈ ដូចជាបើកបររថយន្តទៅទេសចរអញ្ចឹងដែរ គឺដឹកមុខទំនិញជូនដល់អតិថិជនជាការស្រេច។ រីឯបើកបររថយន្តសង្គ្រោះបន្ទាន់ អ្នកបើកបរត្រូវធានាសុវត្ថិភាពឲ្យអ្នកដែលអង្គុយក្នុងរថយន្តផងនិងត្រូវបើកលឿនផងដើម្បីជួយសង្គ្រោះអាយុជីវិតអ្នកជំងឺទាន់ពេល។ រថយន្តសង្គ្រោះបន្ទាន់មិនកំណត់ល្បឿនចំនួនប៉ុន្មានទេ ប៉ុន្តែត្រូវធានាសុវត្ថិភាព ហើយយោងទៅលើជំងឺធ្ងន់ឬស្រាល ប្រសិនបើជំងឺធ្ងន់ដូចជា៖ ស្ទះឈាមបេះដូង របួសខួរ ក្បាលជាដើម ត្រូវបើកល្បឿនលឿនពី ១១០-១២០ គីឡូម៉ែត្រក្នុងមួយម៉ោង។ ជាពិសេស អ្នកបើកបររថយន្តសង្គ្រោះបន្ទាន់គ្មានថ្ងៃសម្រាកការងារបើកបរមិនថាយប់ឬថ្ងៃឡើយគឺគ្រាន់តែទទួលដំណឹងតាមទូរស័ព្ទដឹងអាសយដ្ឋានកន្លែងណាភ្លាមក៏បើករថយន្តទៅកាន់កន្លែងនោះជាបន្ទាន់។ល។

លោកវ៉យ្វីខាញ់កំពុងជូតរថយន្ត។

        ទោះបីជាប្រាក់ចំណូលពីការបើកបររថយន្តសង្គ្រោះបន្ទាន់ទាបជាងការបើកបរ​ឲ្យអាជីវកម្ម ៥០% ក៏ដោយ ប៉ុន្តែលោកយ្វីខាញ់ ធ្វើការងារមនុស្សធម៌នោះដោយសប្បាយរីករាយ។ លោកយ្វីខាញ់សំណេះសំណាលបន្ថែមថា៖ គ្រួសារខ្ញុំក៏ជួបការលំបាកដែរ ប្តីប្រពន្ធខ្ញុំមានកូនស្រីម្នាក់ ពួកខ្ញុំមិនស្រុះចិត្តស្រុះគំនិតគ្នាក៏លែងលះគ្នារួចហើយ។ ខ្ញុំចិញ្ចឹមកូនស្រីនិងម្តាយឪពុកមានវ័យចាស់។ ជីវភាពគ្រួសារខ្ញុំពឹងផ្អែកលើប្រាក់ខែ ៤,៥ លានដុងរបស់ខ្ញុំនិងប្រាក់ចំណូលពីចម្ការដូង ០២ កុងប្រមាណពី ០១-១,៥ លានដុងក្នុងមួយខែ។ ទោះបីលុយកាក់នៅខ្វះខាតមែន ប៉ុន្តែខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់ដោយសារគ្រួសារខ្ញុំសុខសប្បាយទាំងអស់គ្នា ជាពិសេសឪពុកម្តាយខ្ញុំតែងជំរុញទឹកចិត្តខ្ញុំឱ្យផ្សារភ្ជាប់នឹងរថយន្តសង្គ្រោះបន្ទាន់។ ម្ដាយខ្ញុំតែងទូន្មានថា៖ កូនធ្វើការងារនេះទោះបីប្រាក់ខែមិនបានខ្ពស់ក៏ដោយ ប៉ុន្តែកូនបានធ្វើអំពើសប្បុរសធម៌ច្រើនគឺនាំអ្នកជំងឺទៅមន្ទីរពេទ្យជាបន្ទាន់ ដើម្បីឲ្យគ្រូពេទ្យជួយសង្គ្រោះអាយុជីវិតមនុស្ស។ល។

          ការរកជួលអ្នកបើកបររថយន្តសង្គ្រោះបន្ទាន់ មានការលំបាកណាស់ហើយ ធ្វើយ៉ាងណាឲ្យអ្នកបើកបរផ្សារភ្ជាប់នឹងរថយន្តបានយូរអង្វែងកាន់តែលំបាកជាងទៀត។ លោកង្វៀងតឹងយ៉ុងប្រធានសមាគមកាកបាទក្រហមស្រុកទីវកឹងមានប្រសាសន៍ថា៖ រថយន្តនាំអ្នកជំងឺដោយឥតគិតថ្លៃ ម្ល៉ោះហើយត្រូវការអ្នក “ជំនាញផង មានចិត្តមេត្តាផង” គឺអ្នកនោះត្រូវបើកបរយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ ធានាសុវត្ថិភាព ព្រមទាំងមានចិត្តមេត្តា អាណិតអាសូរអ្នកជំងឺទើបផ្សារភ្ជាប់នឹងរបរបើកបររថយន្តសង្គ្រោះបន្ទាន់ដោយឥតគិតថ្លៃ។ អ្នកបើកបររថយន្តសង្គ្រោះបន្ទាន់និយាយរួម អ្នកបើកបររថយន្តសង្គ្រោះបន្ទាន់សប្បុរសធម៌និយាយដោយឡែក ត្រូវប្រចាំការ ២៤/២៤ ម៉ោង ដើម្បីទទួលអ្នកជំងឺ។ ម៉្យាងទៀតបើកបររថយន្តសង្គ្រោះបន្ទាន់សប្បុរសធម៌ ប្រាក់ចំណូលមិនសូវបានខ្ពស់ ដោយសារថវិកាសមាគមកាកបាទក្រហមមានកម្រិត មិនអាចសងប្រាក់ខែបានខ្ពស់ដូចអាជីវកម្មឡើយ។ ក្រៅពីនោះ សមាគមនៅទាំងមានច្បាប់ហាមផ្តាច់មិនឲ្យអ្នកបើកបរទទួលយកប្រាក់ដែលសាច់ញាតិអ្នកជំងឺជូនឡើយ។ ម្ល៉ោះហើយ ប្រសិនបើអ្នកបើកបរណាគ្មានចិត្តស្រឡាញ់ការងារសប្បុរសធម៌របស់សមាគម អ្នកបើកបរនោះពិបាកនឹងផ្សារភ្ជាប់ជាមួយការងារនេះណាស់។ ប្រហែល ០៤ ‑០៥ ឆ្នាំដំបូងដែលទទួលរថយន្តមក សមាគមបានផ្លាស់ប្តូរអ្នកបើកបររថយន្តបន្តបន្ទាប់ពី ០៤-០៥ នាក់។ ម៉្យាងទៀត មិនសូវមានអ្នកបើកបរណាចូលចិត្តបើកបររថយន្តសង្គ្រោះបន្ទាន់ឡើយ ពីព្រោះបើកបររថយន្តនេះមានគ្រោះថ្នាក់ ហើយត្រូវទទួលខុសត្រូវច្រើនទៀតផង។ សំណាងល្អហើយដែលសមាគមបានបងយ្វីខាញ់ព្រមទទួលរួមដំណើរជាមួយសមាគម​ទទួលបើកបររថយន្តសង្គ្រោះបន្ទាន់តាំងពីឆ្នាំ ២០១៤ រហូតមក។ បងយ្វីខាញ់ពិតជាអ្នកបើកបរស្ទាត់ជំនាញផង មានចិត្តមេត្តាផង។ ទោះបីជាសមាគមសងប្រាក់ខែត្រឹម ៤,៥ លានដុងក្នុងមួយខែ ទាបជាងបើកបររថយន្តសេវាកម្មនានាក៏ដោយ គាត់ក៏សប្បាយរីករាយផ្សារភ្ជាប់នឹងរថយន្តសង្គ្រោះបន្ទាន់របស់សមាគមដែរ។ មានពេលខ្លះជូនអ្នកជំងឺក្រីក្រ គាត់នៅទាំងយកប្រាក់របស់ខ្លួនជូនអ្នកជំងឺទាំងនោះទៀតផង។

             របរណាក៏មានការលំបាកទាំងអស់ ដើម្បីជម្នះការលំបាកនីមួយៗហើយផ្សារភ្ជាប់នឹងរបរនោះ អ្នកប្រកបរបរត្រូវចេះស្រឡាញ់របរ។ ជាពិសេសចំពោះរបរបើកបររថយន្តសង្គ្រោះបន្ទាន់សប្បុរធម៌ ទន្ទឹមនឹងការស្រឡាញ់របរ ត្រូវមានចិត្តមេត្តា ចូលចិត្តជួយសម្រាលទុក្ខធុរៈអ្នកដទៃទើបផ្សារភ្ជាប់នឹងរបរបើកបររថយន្តសប្បុរសធម៌បានយូរអង្វែង៕

អត្ថបទ‑រូបថត៖ សុជា